Wrocławskie zwierciadło cz.3

Prace końcowe przy konserwacji lustra weneckiego z Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

W grudniu zakończono rekonstrukcję dekorów oraz prace konserwatorskie przy drewnianej ramie oraz szkłach i dekorach.
Poniżej na fotografii zakonserwowana drewniana rama będąca podstawą do osadzenia szklanych dekorów oraz zasadniczej tafli lustra.

Awers drewnianej ramy po konserwacji.

Szczegół ramy drewnianej

Ostatnim etapem było zmontowanie ramy lustra oraz osadzenie brakującej tafli zasadniczej zwierciadła.

Montaż szkieł na wzmocnionej i usztywnionej ramie drewnianej  przewidywał oddzielenie szkieł z podlewką  amalgamatowo-rtęciową od powierzchni drewna. Ponad to istniała konieczność przywrócenia estetycznego waloru tych szkieł z uwagi na liczne ubytki lustrzanki. W związku z tym zastosowano metodę przewidzianą w programie konserwatorski, która przewidywała docięcie  zgodnego z kształtem do każdego szkła podkładu z poliestru o gr.0,08 cm. Każdy z tych podkładów został oklejony folią lustrzaną mającą na celu spowodowanie wrażenia jednolitego lustrzanego tła w miejscach pozbawionych podlewki.

Szkła rytowane zamontowane zostały w dystansie 1 mm od przygotowanych podkładów.
 










  Uzupełnij !!!! o lutowanie   



Montaż oparty został na wkrętach do drewna.

Kolejny zabieg to montaż kolorowych pręcików szklanych na krawędzi zewnętrznej po trzy obok siebie na wewnętrznych po dwa.

Druciki mocowane drucikami spinającymi je obok siebie, natomiast druciki bezpośrednio przymocowane do drewnianego podkładu. Mocowanie drucików miało na cel zakrycie wszystkich krawędzi szkieł płaskich ramy.

Narożniki ramy gdzie zbiegają się krawędzie szkieł i końcówki drucików nakryto od góry szklanymi miodowymi wstęgami, które skutecznie przykrywają te nieestetyczne fragmenty ramy.

Szklane wstęgi w narożnikach ramy, mają dwa punkty montażowe, pierwszy przysłonięty jest przestrzennym dwu płatkowym kwiatkiem szklanym przymocowanym na  metalową śrubą. Śruba ozdobnie zakończona szklanym przeźroczystym koralikiem w miejscach rekonstruowanych, oryginalnie śruby posiadały również koraliki maskujące. Takie samo rozwiązanie zastosowano przy drugim otworze montażowym  znajdującym się bliżej zasadniczej tafli lustra. Bezbarwny koralik sprawia wrażenie ozdoby, a nie koniecznego elementu montażowego.