Zwierciadło z Krakowa cz.3

W pierwszych dwóch wpisach na temat krakowskiego zwierciadła skupiłem się na opisaniu strony zewnętrznej czyli  wszystkich elementów szklanych.

W tym wpisie chciałbym skupić się na odwrociu  zwierciadła i opisać podkład drewniany,  powtarza  on dokładnie kształt zwierciadła i  umożliwił zamontowanie ozdobnych szkieł ramy oraz zwierciadła właściwego.
Elementy drewniane nie są uszkodzone, mają  natomiast liczne miejsca zaatakowane przez drewnojady, w związku z tym elementy drewniane zostały poddane zabiegom konserwatorskim w pracowni konserwacji Muzeum Narodowego w Krakowie.
Zabiegiem najważniejszym jaki został wykonany było pozbycie się drenojadów, poprzez umieszczenie ramy w specjalnej komorze i użyciu substancji chemicznych zabijającej te szkodniki.

Odwrocie lustra, drewniany podkład, druty do zawieszenia.

Sposób zawieszenia lustra:
do drewnianego podkładu przymocowano kilka metalowych haczyków, przez które przeciągnięto drut po to by można zawieszać lustro, wszystko po to by dobrze ustawić środek ciężkości.

Zawiesie z przeciągniętymi drutami, dziurki  po drewnojadach.

Sposób przechowywania :
lustro ponad to posiada specjalne drewniane nóżki, po to by można było je bezpiecznie stawiać i przechowywać.
W wypadku tego zwierciadła, podkład drewniany jest dużo większy niż szkło, któremu służy, dzięki temu powstają nóżki do stawiania lustra. Widać to na zdjęciu poniżej.
Takie nóżki były  na ogół we wszystkich szklanych zwierciadłach i rzeczywiście ułatwiają przechowywanie  w pozycji pionowej, najkorzystniejszej dla tego typu obiektów. Bez tych nóżek nie byłoby to możliwe.

Stara muzealna karteczka z sygnaturami, naklejona na odwrocie lustra.

Stara muzealna karteczka z sygnaturami zwierciadła widocznymi powyżej oraz z adnotacją .."Dar Stanisława hr.Ursyn  Rusieckiego.
Wszystkie nalepki z sygnaturami zostają zachowane.

Blaszka montażowa - zagięta przybita do drewnianego podkładu 

Widok dwóch blaszek dwóch blaszek montażowych oraz po lewej stronie szablonu z tektury

Podkłady z tektury służyły jako szablony do wycięcia szkieł oraz wykonania zgodnie z rysunkiem szlifowania.

Poniżej widok centralnej ramy zwierciadła po usunięciu szkieł i głównej tafli lustra, a przed usunięciem tektur.

Drewniana rama podkładu, fragmenty przyklejonych tektur.

Drewniana rama podkładowa widok zewnętrzny ramy z wpustem do montażu tafli  lustra.

Górna  część ramy drewnianej będącej podkładem do przyklejenia szkieł z lustrzanką. Fragmenty przyklejonych papierów ułatwiających  przyklejenie poszczególnych szkieł.