ŚREDNIOWIECZE
ŚREDNIOWIECZE
W tej epoce lustro było uznawane za przedmiot magiczny. Zresztą, dziś też dostrzegamy magię tego przedmiotu, w którym odbija się nasza rzeczywistość.
 |
| Lustro paraboliczne,XV/XVI,Vevey (Szwajcaria) Lustro umieszczone na drewnianym,ozdobnym panelu. |
 |
| Portret małżonków Arnolfini Jan van Eyck National Gallery London |
 |
| Wypukłe lustro z "Portretu małżonków Arnolfini" w odbiciu, którego widać świadków zaślubin w tym samego artystę. |
 |
| "Św.Eligiusz w warsztacie" Petrus Christus Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku |
Lustra płaskie
Płaskie lustra wykonywano z malutkich tafli szkła, które otrzymywano przez rozwirowanie bańki szklanej na piszczelu, a następnie je spłaszczano. Powstawała w ten sposób wielka gomółka. Wycinano z niej malutką tafelkę o w miarę najmniejszej nierówności, a następnie podklejano ją płatkiem metalu. Takie lustra były niskiej jakości, gdyż szkło było pełne skaz, a powłoka metalowa bardzo niestabilna
Podobne metalowe podlewki wykonywano również na gagacie oraz na krysztale górskim.
Podobne metalowe podlewki wykonywano również na gagacie oraz na krysztale górskim.
W okolicach XII wieku szklarskie ośrodki niderlandzkie i niemieckie zaczęły produkować w miarę płaskie i dość duże tafle szkła - technika otrzymania tzw. szkła z cholewy.
Szkło z cholewy powstaje w następujący sposób: bańkę szklaną (1-3) na piszczelu rozdmuchuje się w formie cylindra przy pomocy szczypiec (7 -11) , z którego odcina się przód i tył, a następnie, jeszcze ciepłe szkło, rozcina na wzdłuż (12-14). Cylinder się rozpłaszcz i powstaje tafla. Dzięki tej technologii mogły powstać również większe i płaskie i gładkie lustra.
Szkło z cholewy powstaje w następujący sposób: bańkę szklaną (1-3) na piszczelu rozdmuchuje się w formie cylindra przy pomocy szczypiec (7 -11) , z którego odcina się przód i tył, a następnie, jeszcze ciepłe szkło, rozcina na wzdłuż (12-14). Cylinder się rozpłaszcz i powstaje tafla. Dzięki tej technologii mogły powstać również większe i płaskie i gładkie lustra.
W wielu pismach średniowiecznych pojawia się opis luster srebrzonych, złoconych, emaliowanych i z kości słoniowej. Niestety nie doprecyzowano czy chodzi obudowę czy też samo zwierciadło.
Wśród średniowiecznych luster należy wspomnieć jeszcze Olhsenaugen (Bulls eye). Były produkowane równolegle do tych tafli z cholewy, ale tańsze i mniej precyzyjnie odbijały. Powstawały przez pokrycie jeszcze ciepłej bańki szklanej na piszczelu roztopionym ołowiem lub cyną. Potem studzono i krojono na mniejsze kawałki około 1,5 cala średnicy.
 |
| "La Dame a la licorne" 1484-1500, Paryż National Museum of the Middle Ages |
| Ś |
Choć lustra metalowe stwarzały mniej kłopotów przy produkcji i były łatwiej dostępne, to szklane były zdecydowanie wyżej cenione. Vincent de Beauvais wSpeculum Majus w 1250 r. uznał szklane lustra jako lepsze, gdyż: szkło lepiej odbiera promienie ze względu na swoja przeźroczystość. Natomiast Alexandre Neckam w "De naturis rerum" zamieścił taką uwagę: ściągnij ołów, który jest za szkłem, a nie będzie żadnego obrazu osoby, która patrzy.
| Ś |
Średniowieczny uczony John Peckham, franciszkanin z Oxsfordziej szkoły, wymienia różne lustra: żelazne, cynowe, miedziane, z marmuru polerowanego oraz lustra szklane pokryte ołowiem. Zauważa też, że gdy ołów odpryśnie to lustro już nie odbija obrazu
.
XII wieczny wynalazek lup i okularów przyczynił się również do zmian w produkcji luster.
